De slavenregisters van Suriname, van eigendomsregistratie naar genealogische bron
Op 15 juni 1814 werd de slavenhandel in Suriname en de andere Nederlandse koloniale bezittingen verboden. Maar aanvankelijk ging de illegale slavenhandel (de zgn. sluikhandel) gewoon door. Het Gouvernement deed er ook niet veel aan om dit tegen te gaan. Binnengesmokkelde slaven konden vrij eenvoudig in de boekhouding van de plantages en privé-eigenaren bijgeschreven worden.
Pas toen in 1826 nieuwe slavenregisters werden ingevoerd, waarin per eigenaar alle slaven met hun naam werden opgeschreven en alle wijzigingen (geboorte, overlijden, verkoop, manumissie, verhuur, ruiling, verpanding) heel precies werden bijgehouden, kwam er een einde aan de sluikhandel. De slavenregisters werden bijgehouden tot 1 juli 1863.
Nu zijn deze registers een genealogische bron geworden, waarin waardevolle informatie gevonden kan worden over voorouders die tot slaaf gemaakt waren. Van de slaaf als voorwerp naar de slaaf als persoon!
Over de achtergrond en inhoud van de slavenregisters heeft Pieter Bol, actief donateur van onze stichting, pas geleden in Suriname een drietal presentaties gegeven voor belangstellenden. Op 4 december hadden de leden van de kring van SSG-donateurs in Suriname de primeur. Op 10 december was er een presentatie in het Nationaal Archief Suriname voor alle geïnteresseerden in Suriname. Voor het personeel van het Nationaal Archief en mensen die de presentatie op 10 december gemist hadden is tot slot op 12 december nog een speciale presentatie gehouden. Voor de presentatie: NAS-12-december-2014-slavenregisters. Aan de presentatie op 10 december is in het STVS-journaal en in De Ware Tijd aandacht besteed.
In Wi Rutu 2014/1 heeft Okke ten Hove ook een artikel over de slavenregisters gepubliceerd. Hij en Pieter Bol zijn op dit moment samen bezig met het schrijven van een boek over de slavenregisters, waarin onder andere een toegang op alle eigenaren zal worden geboden. Het is de bedoeling het boek in 2015 af te ronden en te publiceren.